ყველაფერი ნერვებს მიშლის. რა ვქნაააა? დამლაგებელი თავისი მტვერსასრუტით უკვე ყელში მყააავს. მეც მაპილესოსებს უკვე. გადავაყლაპებ ამ მტვერსასრუტს.
და ეს უაზრო მოკითხვები კიდეეეეე. გამარჯობა ნინო, როგორ ხარ ნინო. ყოველ დღე. დღეში ოცჯერ, ერთი და იგივე ადამიანი. აუუუუუ.
ოოოო, შემეშვან რაააააა.
ვსო.
არ მაინტერესებს.
Friday, October 31, 2008
Thursday, October 23, 2008
ეძღვნება კაწკას...და ნათიასაც პრინციპში :-):-)
Yo, I’ll tell you
what I want,
what I really really want,
So tell me
what you want,
what you really, really want,
I’ll tell you
what I want,
what I really really want,
So tell me what you want,
what you really really want,
I wanna, I wanna, I wanna, I wanna, I wanna
reallyreally really wanna zigazig ha.
If you want my future
forget my past,
If you wanna get with me better make it fast,
Now don’t go wasting my precious time,
Get your act together we could be just fine
I’ll tell you what I want,
what I really really want,
So tell me what you want,
what you really really want,
I wanna, I wanna, I wanna, I wanna, I wanna
really really really wanna zigazig ha.
If you wanna be my lover,
you gotta get with my friends,
Make it last forever
friendship never ends,
If you wanna be my lover,
you have got to give,
Taking is too easy,
but that’s the way it is.
What do you think about that now you know how I feel,
Say you can handle my love are you for real,
I won’t be hasty,
I’ll give you a tryIf you really bug me then I’ll say goodbye.
Yo I’ll tell you what I want,
what I really really want,
So tell me what you want, what you really really want,
I wanna, I wanna, I wanna, I wanna, I wanna
really really really wanna zigazig ha.
If you wanna be my lover,
you gotta get with my friends,
Make it last forever friendship never ends,
If you wanna be my lover,
you have got to give,
Taking is too easy, but that’s the way it is.
So here’s a story from A to Z,
you wanna get with me you gotta listen carefully,
We got Em in the place who likes it in your face,
we got G like MC who likes it on anEasy V doesn’t come for free,
she’s a real lady,and as for me you’ll see,
Slam your body down and wind it all around
Slam your body down and wind it all around.
If you wanna be my lover,
you gotta get with my friends,
Make it last forever
friendship never ends,
If you wanna be my lover,
you have got to give,
Taking is too easy,
but that’s the way it is.
If you wanna be my lover,
you gotta, you gotta, yougotta,you gotta, you gotta,
slam, slam, slam, slamSlam your body down
and wind it all around.
Slam your body down and wind it all around.
Slam your body down and wind it all around.
Slam your body down zigazig ah
If you wanna be my lover......
Friday, October 17, 2008
ინდოეთი - კიდევ ერთი ოცნება
Charlie the Great
ყველა ცნობილი, ნიჭიერი და ხანგრძლივად მოღვაწე ხელოვანი, ადრე თუ გვიან მაინც უინტერესო ხდება, მეორდება ან მწვერვალიდან მაინც ეშვება.
ჩარლი ჩაპლინი ერთადერთი ხელოვანია (ჩემი აზრით რა თქმა უნდა), რომელიც დღემდე საინტერესო, დღემდე ახალი და დღემდე ამოუწურავია.
მსოფლიო კომიკოსად წოდებული ადამიანი, რომელსაც ყველგან თან სდევდა ტრაგედია - ადრეული ბავშვობიდან სიცოცხლის ბოლომდე.
მსოფლიო კომიკოსად წოდებული ადამიანი, რომელსაც ყველგან თან სდევდა ტრაგედია - ადრეული ბავშვობიდან სიცოცხლის ბოლომდე.
თქვენ გეცინებათ ჩაპლინის "კომედიებზე"?
მე მეტირება.
და ძალიან მიყვარს ეს უხასიათო და უჟმური გენიოსი. :-)
ინტერვიუ
რა არის თქვენთვის სრულყოფილი ბედნიერება?
ზაფხულობით ქაშმირიდან მარადთოვლიანი მწვერვალების ცქერა. ჩემი ოჯახი წარმოშობით ქაშმირს უკავშირდება და ბავშვობაში, ყოველ ზაფხულს,ბარის სიცხეებს რომ გავრიდებოდით, ქაშმირს ვაფარებდით თავს: რაღაცნაირი მაგიური სპექტაკლი იყო.
ბოლოს როდის გაიცინეთ?
ხუთი წუთის წინ . . . მე სულ ვიცინი.
ბოლოს როდის იტირეთ?
როგორც ბევრ მამაკაცს, მეც მიმაჩნია, რომ ტირილი არ არის ადვილი. მაგრამ შეუძლებელია, შეიკავო ცრემლი, სატიაჯიტ რეის ტრილოგიის პირველ ფილმს, "ბილიკის წუხილს" ვუყურებ.
რა არის თქვენი ხასიათის მთავარი შტრიხი?
ძალიან ყბედი ვარ.
თქვენი ყველაზე დიდი ნაკლი?
ზედმეტად მგრძნობიარე ვარ; თავს უცებ ვგრძნობ შეურაცხყოფილად . . .
ყველაზე მეტად რომელ ისტორიულ ფიგურასთან აიგივებთ თავს?
არავისთან. არანაირი მოდელი არ მაქვს.
ვინ არიან თქვენი გმირები დღეს?
მანდელა და . . . სხვა არავინ. ჩემი ცხოვრებისეული თუ ლიტერატურული მიმართულება ანტიგმირებისკენ მიბიძგებს.
თქვენი მხატვრული გმირები ან ანტიგმირები?
ლეოპოლდ ბლუმი ჯოისის "ულისეში". მიუხედავად იმისა, რომ შორს ვარ მისი კულინარიული ჩვევებისგან: იგი გიჟდება საქონლისა თუ ფრინველის შიგნეულზე, მე კი ვერ ვიტან ასეთ საკვებს. მაგრამ ლიტერატურაში ეს ყველაზე ღრმა და ყველაზე მიმზიდველი პერსონაჟია, მელვილის ვეშაპთან, მობი დიკთან ერთად.
ყველაზე შთამბეჭდავი მოგზაურობა?
ინდოეთში, ნებისმიერი მარშრუტით.
თვისება, რომელსაც უპირატესობას ანიჭებთ მამაკაცში?
მგზნებარება.
და ქალში?
იგივე.
საყვარელი მწერლები?
ჯოისი, პრუსტი, კაფკა, აგრეთვე მელვილი, ნაბოკოვი, ბორხესი, გოგოლი, ბულგაკოვი, კალვინო.
თანამედროვეებიდან?
ბელოუ და ფილლიპ როთი.
საყვარელი კომპოზიტორი?
ალბათ მოცარტი.
საყვარელი წიგნი?
ტოლკიენის "ბეჭდების მბრძანებელი". ცოტა სასაცილოდ მეჩვენება, მაგრამ დღესაც ისევე მიტაცებს.
თქვენი საყვარელი ფილმი?
რიდლი სკოტის "Blade Runner". გამოვიდა თუ არა, პრესამ მიწასთან გაასწორა, დღეს კი ყველა აღმერთებს . . . მას შემდეგ სამეცნიერო _ ფანტასტიკის ყველა ფილმმა ასე განჭვრიტა მომავალი: ერთი გარყვნილი და მრავალეროვანი დიდი ქალაქი.
თქვენი საყვარელი მხატვარი?
დიდხანს მაგრიტს ვთვლიდი საყვარელ მხატვრად. ახლა, ასე ვთქვათ, გოიას პერიოდი მაქვს.
რას თვლით თქვენს ყველაზე დიდ მიღწევად?
მწერლობას.
ყველაზე მეტად რას ნანობთ?
ძალიან დიდი დრო დავკარგე . 1989-ში ორმოცდაერთის ვიყავი. რაც შეეხება ასაკის შესაძლებლობებს . . . დღეს 11 წლის ბიჭი მყავს და მე არ შემიძლია ყოველდღიური ცხოვრების ყველაზე ჩვეულებრივ საკითხებში მის გვერდით ვიდგე. ვერ ვხედავ, როგორ იზრდება.
რისი ნიჭი გინდათ რომ გქონდეთ?
სიმღერის.
რა არის თქვენთვის ყველაზე ძვირფასი?
ჩემი შვილები.
რომ შეგეძლოთ, რას შეცვლიდით თქვენში?
ვისურვებდი, ოდნავ უფრო დიდი ვყოფილიყავი, _ ტანით, რა თქმა უნდა.
რას ვერ იტანთ ყველაზე მეტად?
სისასტიკეს.
როცა არ წერთ, რა არის თქვენი საყვარელი საქმიანობა?
ასე ვიტყოდი: კინოში სიარული.
რისი გეშინიათ ყველაზე მეტად?
წერისთვის აუცილებელი იდეების არქონის. და დაბრმავების.
რა შემთხვევაში ცრუობთ?
ახლა!
რა არის თქვენი დევიზი?
გააკეთე ის, რაც უნდა გააკეთო, და მაშინვე.
როგორ სიკვდილს ინატრებდით?
არანაირს . . . მაგრამ რადგან საჭიროა: ძილში, დიდხანს სიცოცხლის მერე.
მეზარება გამოცნობანას თამაში
რესპოდენტი
სალმან რუშდი
Thursday, October 16, 2008
The Worlds Great Comedians - Jim Carrey
Франсуаза Саган
Она уже давно подзабыла свое настоящее имя - Франсуаза Куарез. Она сжилась и срослась со своим литературным именем - Франсуаза Саган. Сидя в кабинете своей роскошной парижской квартиры, она с легкой усмешкой просматривает газетные статьи, в которых критики изощряются в поисках эпитетов для обозначения ее таланта: "Смесь цинизма, эгоизма, лиризма, с большой долей светской легкости, несомненный талант, отсутствие таланта, один шаг до гениальности, нахалка, попавшая в литературу случайно". Вот далеко неполный перечень всех этих эпитетов.
Франсуаза зашла в свой кабинет и застыла в изумлении: у камина стояли два незнакомца и вполголоса беседовали. «Трубочисты?» – в голове мелькнула догадка, которая тут же умерла. Один из них навел на мадам пистолет и потребовал ключ от старинного секретера. «Там только любовные письма», – холодно предупредила женщина. Но уже минуту спустя она не смогла сдержать улыбки: читая пожелтевшие от времени странички, воры заметно покраснели.
Франсуаза зашла в свой кабинет и застыла в изумлении: у камина стояли два незнакомца и вполголоса беседовали. «Трубочисты?» – в голове мелькнула догадка, которая тут же умерла. Один из них навел на мадам пистолет и потребовал ключ от старинного секретера. «Там только любовные письма», – холодно предупредила женщина. Но уже минуту спустя она не смогла сдержать улыбки: читая пожелтевшие от времени странички, воры заметно покраснели.
Monday, October 13, 2008
აქ მინდა. ტერასა მომბეზრდა :-)
Sunday, October 12, 2008
So Many Things I Hate
ვერ ვიტან დილას ადრე ადგომას (განსაკუთრებით ზამთარში)
არ შემიძლია, როცა რაღაცის გაკეთებას მავალდებულებენ. (ჩემით შეიძლება ბევრად უფრო მეტი გავაკეთო).
ვერ ვიტან მარშრუტკით მგზავრობას. ყოველ ფეხის ნაბიჯზე რომ აჩერებს.
არ მიყვარს უზრდელი ადამიანები.
ვერ ვიტან როცა რაღაცას ვყვები და ვხვდები, რომ არ მისმენენ.
არ მიყვარს ცუდ ხასიათზე ყოფნა. მე თვითონ ვხვდები რა აუტანელი ვარ ამ დროს.
ვერ ვიტან გაუთავებელ შენიშვნებს და დარიგებებს.
ჭკუიდან მშლიან ყველფრის მცოდნე და ყველაფერში კომპეტენტური ადამიანები.
თუმცა ასეთივე წარმატებით მიშლიან ნერვებს არაფრის მცოდნე და გამოტვინებული ტიპები, ტვინზე ერთი ნაოჭიც რომ არ უჭაჭანებთ.
არც ისეთი ტიპები არ მიყვარს ყველა წვრილმანი ყოველთვის რომ ახსოვთ და ამ წვრილმანებით საჭიროების შემთხვევაში რომ ინტრიგანობენ.
ვერ ვიტან გაუგებარ სიტუაციებს.
ვერ ვიტან მიტინგებს და უაზრო პათეტიკას.
დავაჯარიმებდი ყველას, ვინც ცხოველებს აწვალებს ან კლავს.
საერთოდ გაუგებარია ჩემთვის ნადირობა და მისი ე.წ. "მუღამები".
ვერ ვიტან გასვეტსკებულ სოფლელებს, რბილი ლას-ის შესანიღბად მაგარ ლას-ს რომ იყენებენ, თვალით რომ არ უნახავთ ისეთი რაღაცეები რომ "უყვართ" და თბილისში ცხოვრება ბედნიერების აპოთეოზად რომ მიაჩნიათ.
ვერ ვიტან ჩემს ახლანდელ "პრიჩოსკას". ვერ ვიტან კი არა, მაგიჟეებს.
ვერ ვიტან, როცა რაღაცეებს და ვიღაცეებს ვერ ვიტან :-)
ალბათ კიდევ ბევრი რამე არ მიყვარს, მაგრამ საბედნიეროდ არ მახსენდება :-)
რა საშინელი ადამიანი აღმოვჩნდი :-)
არ შემიძლია, როცა რაღაცის გაკეთებას მავალდებულებენ. (ჩემით შეიძლება ბევრად უფრო მეტი გავაკეთო).
ვერ ვიტან მარშრუტკით მგზავრობას. ყოველ ფეხის ნაბიჯზე რომ აჩერებს.
არ მიყვარს უზრდელი ადამიანები.
ვერ ვიტან როცა რაღაცას ვყვები და ვხვდები, რომ არ მისმენენ.
არ მიყვარს ცუდ ხასიათზე ყოფნა. მე თვითონ ვხვდები რა აუტანელი ვარ ამ დროს.
ვერ ვიტან გაუთავებელ შენიშვნებს და დარიგებებს.
ჭკუიდან მშლიან ყველფრის მცოდნე და ყველაფერში კომპეტენტური ადამიანები.
თუმცა ასეთივე წარმატებით მიშლიან ნერვებს არაფრის მცოდნე და გამოტვინებული ტიპები, ტვინზე ერთი ნაოჭიც რომ არ უჭაჭანებთ.
არც ისეთი ტიპები არ მიყვარს ყველა წვრილმანი ყოველთვის რომ ახსოვთ და ამ წვრილმანებით საჭიროების შემთხვევაში რომ ინტრიგანობენ.
ვერ ვიტან გაუგებარ სიტუაციებს.
ვერ ვიტან მიტინგებს და უაზრო პათეტიკას.
დავაჯარიმებდი ყველას, ვინც ცხოველებს აწვალებს ან კლავს.
საერთოდ გაუგებარია ჩემთვის ნადირობა და მისი ე.წ. "მუღამები".
ვერ ვიტან გასვეტსკებულ სოფლელებს, რბილი ლას-ის შესანიღბად მაგარ ლას-ს რომ იყენებენ, თვალით რომ არ უნახავთ ისეთი რაღაცეები რომ "უყვართ" და თბილისში ცხოვრება ბედნიერების აპოთეოზად რომ მიაჩნიათ.
ვერ ვიტან ჩემს ახლანდელ "პრიჩოსკას". ვერ ვიტან კი არა, მაგიჟეებს.
ვერ ვიტან, როცა რაღაცეებს და ვიღაცეებს ვერ ვიტან :-)
ალბათ კიდევ ბევრი რამე არ მიყვარს, მაგრამ საბედნიეროდ არ მახსენდება :-)
რა საშინელი ადამიანი აღმოვჩნდი :-)
Bad Mood
რა ცუდია, როცა არაფერი აღარ გინდა. როცა არაფერი არ გაინტერესებს, როცა ირგვლივ ყველაფერი ნაცრისფერია . როცა ფეხებზე გკიდია უკვე, რა იქნება, ან იქნება თუ არა რამე საერთოდ. როცა ადამიანების რაღაც ნაწილი ნერვებს გიშლის, მაგრამ იმის თავიც აღარ გაქვს, რომ ნერვები მოგეშალოს.
როცა გულთან ახლოს უზარმაზარი სიმძიმე გაწოლილა და გღლის.
როცა გინდა, რომ იტირო, მაგრამ ეგეც გეზარება.
როცა სულ ერთია რა გაცვია, რა გიხდება და რა არა.
როცა არავის აღარ ეპრანჭები.
როცა გაუფასურებულია ყველა გრძნობა და მდგომარეობა.
როცა გაურკვეველი სასოწარკვეთილება თავს არ განებებს.
როცა გრძნობ, რომ სუსტი ხარ და ვერაფერს ვერ ერევი.
როცა შვება მარტო ძილში მოდის. ისიც მაშინ, თუ კარგ სიზმარს ნახავ.
ცუდიაა.
ამას რომ ხვდები ნეტა ეს კარგიაა?
აღარ მინდა ასე.....................................
დამღალა ამ სულელურმა მდგომარეობამ.
როცა გულთან ახლოს უზარმაზარი სიმძიმე გაწოლილა და გღლის.
როცა გინდა, რომ იტირო, მაგრამ ეგეც გეზარება.
როცა სულ ერთია რა გაცვია, რა გიხდება და რა არა.
როცა არავის აღარ ეპრანჭები.
როცა გაუფასურებულია ყველა გრძნობა და მდგომარეობა.
როცა გაურკვეველი სასოწარკვეთილება თავს არ განებებს.
როცა გრძნობ, რომ სუსტი ხარ და ვერაფერს ვერ ერევი.
როცა შვება მარტო ძილში მოდის. ისიც მაშინ, თუ კარგ სიზმარს ნახავ.
ცუდიაა.
ამას რომ ხვდები ნეტა ეს კარგიაა?
აღარ მინდა ასე.....................................
დამღალა ამ სულელურმა მდგომარეობამ.
Friday, October 10, 2008
Thursday, October 9, 2008
Fall
ცივა. ცა ნელ-ნელა კარგავს ფერს. აღარაა ლურჯი. გაიცრიცა. მზეც ვეღარაა ისეთი თბილი. ჩიტები უკვე გაფრინდნენ ნეტააა?
მეც მინდა თბილ ქვეყნებში. რა წესია? :-):-)
და საერთოდ, რატომ არ დავიბადე ისეთ ქვეყანაში, სადაც ზამთარი არაა.
მაგრამ ალბათ მადლობელი უნდა ვიყო, რომ კანადაში არ დავიბადე. ან სულაც გრენლანდიაში პინგვინად :-):-):-)
Wednesday, October 8, 2008
Andy Warhol - კიდევ ერთხელ, უფრო ვრცლად
Andy Warhol (August 6, 1928 — February 22, 1987) was an American artist, a central figure in the movement known as Pop Art. After a successful career as a commercial illustrator, Warhol became famous worldwide for his work as a painter, an avant-garde filmmaker, a record producer, an author and a public figure known for his presence in wildly diverse social circles that included bohemian street people, distinguished intellectuals, Hollywood celebrities and wealthy aristocrats.A controversial figure during his lifetime (his work was often derided by critics as a hoax or "put-on"), Warhol has been the subject of numerous retrospective exhibitions, books and documentary films since his death in 1987. He is generally acknowledged as one of the most influential artists of the twentieth century.
Saturday, October 4, 2008
***
Хорошо известно,что: АМЕРИКАНЕЦ - человек, а АМЕРИКАНКА - разновидность бильярдной игры
ВЕНГР - человек, а ВЕНГЕРКА - верхняя одежда гусара
ВЬЕТНАМЕЦ - человек, а ВЬЕТНАМКА - обувь для пляжа
ГОЛЛАНДЕЦ - человек, а ГОЛЛАНДКА - печка
ПОЛЯК - человек, а ПОЛЬКА - танец
РУССКИЙ - человек, а РУССКАЯ - сорт водки
И есть только одно исключение-МОСКВИЧКА - человек, а МОСКВИЧ - ведро с болтами и гайками возомнившее себя автомобилем... :-):-)
ВЕНГР - человек, а ВЕНГЕРКА - верхняя одежда гусара
ВЬЕТНАМЕЦ - человек, а ВЬЕТНАМКА - обувь для пляжа
ГОЛЛАНДЕЦ - человек, а ГОЛЛАНДКА - печка
ПОЛЯК - человек, а ПОЛЬКА - танец
РУССКИЙ - человек, а РУССКАЯ - сорт водки
И есть только одно исключение-МОСКВИЧКА - человек, а МОСКВИЧ - ведро с болтами и гайками возомнившее себя автомобилем... :-):-)
ჩვეულებრივი დღე წარსულიდან :-):-);-)
რატომღაც რამდენიმე წლის წინანდელი ზაფხულის ერთი დღე გამახსენდა.
დილას, ყავის სმისას მომისწრო ჩემი მეგობრების sms-მა, სადაც ჩამოყალიბებული იყო მთელი დღის თუ არა, დღის მეორე ნახევრის გეგმა მაინც - შვიდი საათისთვის ყველანი ჩვენს ნაცნობ გოგოსთან ვიკრიბებოდით ერთი ადამისდროინდელი კასეტის საყურებლად, რომელიც ყველას დაკარგული გვეგონა და თურმე მანანას ვიდეოთეკაში (რა დროა აზრზე ხაართ? :-):-)) ინახებოდა. ქუჩაზე გადასვლის წესების სრული არცოდნის გამო, მანანას სახლთან მისასვლელად მიწისქვეშა გადასასვლელი გამოვიყენე. იქვე უნდა შევხვედროდი ჩემს მეგობრებს და მათ მოლოდინში წიგნების თვალიერება დავიწყე, რომლებიც გამყიდველს კუსტარულად დამზადებულ თაროებზე გამოეფინა. გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა, როცა ჩემს მიერ ამორჩეული წიგნების საფასურმა (მათ შორის იყო დორის ლესინგი, რიჩარდ ოლდინქტონი, მგონი სოლჟენიცინის მოთხრობებიც და ა.შ) 1 ლარი და და რაღაც თეთრები შეადგინა. ყველაზე სასაცილო კი ის იყო, რომ გამყიდველი მეჩხუბებოდა რამდენ ხანს უნდა იდგე და იჩიჩქნო ამ წიგნებში, აღარ მიდიხაროო? :-):-):-) მანანა ჩემი მეგობრების მეგობარია და მე მის სახლში პირველად მივდიოდი. გზაში გადავწყვიტეთ, ჯერ მე მივსულიყავი მარტო და ცოტა ხანში დანარჩენებიც "მოვიდოდნენ". ანუ გადავწყვიტეთ გვეხუმრა. (ძაან უაზრო ხუმრობა კი იყო ისე :-):-))
ზარი დავრეკე. ჩემი მეგობრები ლიფტის უკან დაიმალნენ. კარი კაი ხანს არავინ არ გააღო. ყოველ შემთხვევაში იმდენ ხანს მაინც, რომ მე მოვასწარი წარმომედგინა ჩემი თავი ბაზრის პარკით ხელში (რატომღაც ასეთ პარკში ჩამილაგა წიგნები ჩემთვის გაურკვეველი მიზეზით გაბრაზებულმა გამყიდველმა), მანანას კართან და თან სულ მარტო. ჩემი ისტერიული სიცილის დაწყება და კარის გაღება ერთი იყო. თანაც ჩემს წინ მანანა კი არა, სრულიად უცხო (ჩემთვის ყოველ შემთხვევაში) ბიჭი იდგა და გაოგნებული მიყურებდა. სიცილის შეკავებაზე ფიქრიც კი ზედმეტი იყო. წელში ორად მოხრილმა და სიცილისგან ძალაგამოცლილმა, ნაწყვეტ-ნაწყვეტ, ძლივს ავუხსენი, რომ მანანასთან ვიყავი. არასოდეს დამავიწყდება იმ ბიჭის გაოცებული და დაბნეული სახე, რომელიც როგორც მერე გავარკვიე, მანანას ძმა აღმოჩნდა.
აღარ მოვყვები იმას, რა მხიარულ ვითარებაში ჩაიარა საღამომ. როგორ დავესიეთ მანანას დიგიტალურ ფოტოკამერას (ალბათ მაშინ ახალი ხილი იყო. აბა რამ გაგვამწარა :-):-)) და გადაღებული სურათების ნახვის შემდეგ როგორ შევშფოთდი ჩემს გარეგნულ იერსახეზე (თემა უცვლელი - როგორ გავსუქდი :-):-):-)).
უნდა აღვნიშნო, რომ კასეტა, რომელიც ჩენი იქ თავშეყრის მთავარ მიზეზს წარმოადგენდა , მანანასთან არ აღმოჩნდა, რამაც კიდევ უფრო გამამხიარულა :-):-):-)
საღამო berlin club-ში დავასრულე. გახსოვთ berlin club-ი? მაშინ მგონი ერთადერთი იყო. ნუ, არც ახლაა თავზე საყრელად მარა მე აღარ მიტაცებს და ვისაც იტაცებს იმათ ინაღვლონ :-):-):-)
ხოდა, რამდენი ასეთი ჩვეულებრივი და სულელური დღეებისგან შედგება ჩვენი ცხოვრება რომ დავუკვირდეთ. არადა გვახსოვს :-):-)
დილას, ყავის სმისას მომისწრო ჩემი მეგობრების sms-მა, სადაც ჩამოყალიბებული იყო მთელი დღის თუ არა, დღის მეორე ნახევრის გეგმა მაინც - შვიდი საათისთვის ყველანი ჩვენს ნაცნობ გოგოსთან ვიკრიბებოდით ერთი ადამისდროინდელი კასეტის საყურებლად, რომელიც ყველას დაკარგული გვეგონა და თურმე მანანას ვიდეოთეკაში (რა დროა აზრზე ხაართ? :-):-)) ინახებოდა. ქუჩაზე გადასვლის წესების სრული არცოდნის გამო, მანანას სახლთან მისასვლელად მიწისქვეშა გადასასვლელი გამოვიყენე. იქვე უნდა შევხვედროდი ჩემს მეგობრებს და მათ მოლოდინში წიგნების თვალიერება დავიწყე, რომლებიც გამყიდველს კუსტარულად დამზადებულ თაროებზე გამოეფინა. გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა, როცა ჩემს მიერ ამორჩეული წიგნების საფასურმა (მათ შორის იყო დორის ლესინგი, რიჩარდ ოლდინქტონი, მგონი სოლჟენიცინის მოთხრობებიც და ა.შ) 1 ლარი და და რაღაც თეთრები შეადგინა. ყველაზე სასაცილო კი ის იყო, რომ გამყიდველი მეჩხუბებოდა რამდენ ხანს უნდა იდგე და იჩიჩქნო ამ წიგნებში, აღარ მიდიხაროო? :-):-):-) მანანა ჩემი მეგობრების მეგობარია და მე მის სახლში პირველად მივდიოდი. გზაში გადავწყვიტეთ, ჯერ მე მივსულიყავი მარტო და ცოტა ხანში დანარჩენებიც "მოვიდოდნენ". ანუ გადავწყვიტეთ გვეხუმრა. (ძაან უაზრო ხუმრობა კი იყო ისე :-):-))
ზარი დავრეკე. ჩემი მეგობრები ლიფტის უკან დაიმალნენ. კარი კაი ხანს არავინ არ გააღო. ყოველ შემთხვევაში იმდენ ხანს მაინც, რომ მე მოვასწარი წარმომედგინა ჩემი თავი ბაზრის პარკით ხელში (რატომღაც ასეთ პარკში ჩამილაგა წიგნები ჩემთვის გაურკვეველი მიზეზით გაბრაზებულმა გამყიდველმა), მანანას კართან და თან სულ მარტო. ჩემი ისტერიული სიცილის დაწყება და კარის გაღება ერთი იყო. თანაც ჩემს წინ მანანა კი არა, სრულიად უცხო (ჩემთვის ყოველ შემთხვევაში) ბიჭი იდგა და გაოგნებული მიყურებდა. სიცილის შეკავებაზე ფიქრიც კი ზედმეტი იყო. წელში ორად მოხრილმა და სიცილისგან ძალაგამოცლილმა, ნაწყვეტ-ნაწყვეტ, ძლივს ავუხსენი, რომ მანანასთან ვიყავი. არასოდეს დამავიწყდება იმ ბიჭის გაოცებული და დაბნეული სახე, რომელიც როგორც მერე გავარკვიე, მანანას ძმა აღმოჩნდა.
აღარ მოვყვები იმას, რა მხიარულ ვითარებაში ჩაიარა საღამომ. როგორ დავესიეთ მანანას დიგიტალურ ფოტოკამერას (ალბათ მაშინ ახალი ხილი იყო. აბა რამ გაგვამწარა :-):-)) და გადაღებული სურათების ნახვის შემდეგ როგორ შევშფოთდი ჩემს გარეგნულ იერსახეზე (თემა უცვლელი - როგორ გავსუქდი :-):-):-)).
უნდა აღვნიშნო, რომ კასეტა, რომელიც ჩენი იქ თავშეყრის მთავარ მიზეზს წარმოადგენდა , მანანასთან არ აღმოჩნდა, რამაც კიდევ უფრო გამამხიარულა :-):-):-)
საღამო berlin club-ში დავასრულე. გახსოვთ berlin club-ი? მაშინ მგონი ერთადერთი იყო. ნუ, არც ახლაა თავზე საყრელად მარა მე აღარ მიტაცებს და ვისაც იტაცებს იმათ ინაღვლონ :-):-):-)
ხოდა, რამდენი ასეთი ჩვეულებრივი და სულელური დღეებისგან შედგება ჩვენი ცხოვრება რომ დავუკვირდეთ. არადა გვახსოვს :-):-)
VIVA CUBA
Subscribe to:
Posts (Atom)