–მე ის არ ვარ, თბილისში რომ ვცხოვრობ?
–კი, ის ხარ.
საიდანღაც რომ მეცნობა, ისეთმა ხმამ მიპასუხა.
–თმა რომ შევიჭერი და ახლა რომ ვნანობ. ის, ხო?
–ჰო, თმა შეიჭერი, მაგრამ მარტო მაგას ნანობ?
–დამაცადე, თანმიმდევრობას ნუ მირევ
–ყოველთვის ასეთი უთავბოლო იყავი
–რომელი საათია ეგეც მითხარი ბარემ. სამსახურში მაგვიანდება? (ვაა, ვმუშაობ, ეგეც მახსოვს).
–კვირაა დღეს
გავიზმორე.
–ყავას დალევდა კაცი.
–ყავის იქით შენი ტვინი არ მიდის, არა?
–ჯერჯერობით არა. რა, ცუდია დილას ყავა?
–ცუდი ისაა, ინერტულად რომ მიაღოღებ შენს ცხოვრებას. თითქოს რაღაც ძალა გმართავს
–ამით რა გინდა თქვა? მოსამართი თოჯინა ვარ?
–არა, ჯიუტი ხარ, ოღონდ ყოველთვის შეუსაბამო დროს ირჩევ შენი პრინციპულობის გამოსავლენად
–თან ინერტული ვარ, თან ჯიუტი?
–ჰო, ინერტული ჯიუტი ხარ, ანუ მარტივად რომ ვთქვათ – იდიოტი.
–ეგ შენი საქმე არაა. შენ ჩემს კითხვებს უპასუხე, ან კი, ან არა
–ნუ ცდილობ დამიმტკიცო, რომ უხეში ხარ. სინამდვილეში ერთი გულჩვილი გოგო ხარ, რომელსაც ყველა ეცოდება
–გოგო ვარ, ჰო, ეგ მახსოვდა
–დიდი შეღავათი. ეგ არაფერს ცვლის
–მუსიკა მიყვარს, Beatles-ი. ტომ უეითსი. ჯენის ჯოპლინზე და ჯიმი ჰენდრიქსზე ვგიჟდები
–ჰო, ოღონდ ჯოპლინს დიდხანს რომ უსმენ, ითრგუნები
–რა სისულელეა
–ნუ მეკამათები
–რას ამბობ, კამათი ჩემი სტიქიაა
–რატომ, გგონია ერთხელაც ჭეშმარიტებას მიაგნებ? იმედი უნდა გაგიცრუო. უღრან ტყეში დადიხარ. უკომპასოდ
–ქარაგმებით ლაპარაკს მოეშვი. უკვე ნერვებს მიშლი. ეს კომპასი ვითომ საიდან მოიტანე?
–ტვინი უნდა გაანძრიო, ტვინი, ეგაა შენი კომპასი
–ანუ უტვინოც ვარ?
–აბა შენ თავი ჭკვიანი გეგონა?
–არა, ჭკვიანი არ მგონია თავი, მაგრამ..... მთლად დებილიც არ ვარ ალბათ :–)
–წიგნებს რომ კითხულობ და ხანდახან შენთვითონაც რომ ჯღაბნი რაღაცეებს, თავი ჭკვიანი გგონია?
–არა, არა
–კიდევ კარგი
–სამაგიეროდ მეგობრები მიყვარს. ზოგადად, ადამიანები.
–მეგობრები სულელებსაც უყვართ.
–მეგობრებთან ერთად ფილმების ნახვა და მერე განხილვა მიყვარს. მათთან ერთად სეირნობა და სიცილი
–ბევრი სიცილი...
–ჰოო, მიყვარს სიცილი და ის ხალხი, ვინც მამხიარულებს
–მაგან დაგღუპა შენ. და სეირნობამ კიდევ.
–არაფერსაც არ დავუღუპივარ. ძალიანაც კარგად ვგრძნობ თავს
–ჰოდა, იწექი და იხსენე მაშინ რა გქვია
–კარგი, კარგი, ჰო. ნუ გაბრაზდი. რაო რას მეუბნებოდი? გაფუჭებულია ჩემი კომპასი? თუ საერთოდ არ მაქვს?
–არასწორად მუშაობს.
–კი მაგრამ....
–რამდენ რამეს ფიქრობ არასწორად რომ იცოდე.....სამწუხაროა, როცა ფიქრობ, რომ კარგია წყენა ადვილად რომ გავიწყდება.
– კარგია. ამაზე დავა არ მომწყინდება იცოდე. ვერ მაჯობებ
–ჰო, კარგია, მაგრამ რაღაცას უნდა სწავლობდე. ოდესღაც უნდა გაიარო გზა, რომელსაც შენს მაგივრად ვერავინ გაივლის. ხვდები, რომ ისევ დასაწყისში ხარ? წინ რამხელა აღმართია ხედავ?
–მე მანდ ვერ ავალ
–ახვალ თუ მოინდომებ. ინერტული ხარ თქო და იმიტომ ტკეპნი აღმართის მისადგომებს
–კომპასი სწორად რომ მუშაობდეს, ავიდოდი?
–ბოლომდე შეიძლება ვერა, მაგრამ კაი ბლომად კილომეტრებს გაივლიდი
–შენ რა გქვია ამდენი წვრილმანი რომ იცი ჩემს შესახებ?
–ერთი სახელი გვაქვს ორივეს ჩვენ.
–ხოდა თქვი რაა. ბარემ გამახსენე და ავდგები, ყავას დავლევ
–ხომ გითხარი, ყავის იქით შენი ტვინი არ მიდის თქო
–დამეხმარები?
–მაშინ ნუ ბრაზდები, იდიოტს რომ გეძახი
–შევეცდები. მაგრამ ჯერ კომპასი მაქვს გასასწორებელი. ალბათ მერე უფრო გამიადვილდება. აი, ყავას დავლევ და წავალ
–ჰმ. ну и дура.....
Posts
5 comments:
ძალიან ძალიან მომწონს შენი ნაწერები კალო :)
მადლობის მეტი რა მეთქმის, დონ :–)
ხო გადასარევია, დომენიკო?:) welcome to the Kalo fan club:))))
მიყვარს მე ეს უკომპასო აკუტაგავა:)))))))
ნინ, არაჩვეულებრივად წერ.
სულ ერთნაირად გეუბნები ამას, მარა რა ჭირი ვქნა აბა რაა?:)))))
:)))
ძალიან მაგრად კი წერს, მაგრამ ამაზე მაგარი კიდე ისაა - როდესაც ავტორს კარგად იცნობ, შეგიძლია ცხადად წარმოიდგინო ეს დიალოგი - თითქოს იქ იყავი :)
hahaaa, ro carmoidgine, ra tipi xar :-):-):-)
Post a Comment