სუპერ მარიოს პროტესტი და რეალურ სამყაროში გადმობარგება

სუპერ მარიოს ღამე დაესიზმრა, რომ ვერ ხედავდა სიზმარს. და წუხდა, იმიტომ, რომ იცოდა, აუხდებოდა. სიცარიელე, რომელსაც ვერ, ან არ ამჩნევდა, ნისლი, რომელშიც საგულდაგულოდ გამოეხვა, აბსურდი, რომელიც შეიყვარა.

Game Over.

სუპერ მარიოს გამოელია სიცოცხლეები და კიბის საფეხურზე დაღლილი ჩამოჯდა; ნახევრად გამჭვირვალე და მოციმციმე.

სუპერ მარიოს ეზარებოდა ტირილი.

იქ სადაც მიიჩქაროდა, აღარ იდგა კოშკები.

სუპერ მარიოს მხიარული სვლა მარაზმებით სავსე სამყაროში დასრულდა.

სუპერ მარიო მიხვდა, რომ დიდხანს იარა ბნელში.

სუპერ მარიოს მობეზრდა და შუქი აანთო.

სუპერ მარიომ დაინახა, რომ იქ, იმ სამყაროში, ყველაფერი რეალური, სინამდვილეში ირეალურია.

სუპერ მარიოს სწყინდა.

სუპერ მარიოს უხაროდა.

სუპერ მარიო ფიქრობდა და ციმციმებდა.

მის თავზე ღრუბელივით იდგა ახალი არჩევანი.

სუპერ მარიო ეკრანიდან გადმოვიდა და რეალურ სკამზე დაჯდა.

სუპერ მარიომ გააპროტესტა ის გაბრუებული სამყარო და მისი კანონები.

სუპერ მარიო რეალური სკამიდან წამოდგა და რეალურ გზას გაუყვა.

ირგვლივ ნამდვილი ყვავილები ყვაოდა, ნამდვილი სახლები იდგა და ფანჯრებიდან ნამდვილი ადამიანები იყურებოდნენ.

სუპერ მარიომ ღრმად ჩაისუნთქა და ფილტვები ნამდვილი ჰაერით აევსო. ცოტა ეტკინა და გაუკვირდა – თურმე ტკივილის შეგრძნება არ დაუკარგავს.

სუპერ მარიო რეალურ ქალაქში მიაბიჯებდა.

ქუჩა სავსე იყო ხალხით.

სუპერ მარიომ ნაყინი იყიდა და მზით განათებულ სკვერში, საქანელაზე ჩამოჯდა.

სუპერ მარიო აღარ ფიქრობდა ირეალურ სიცოცხლეზე, რომელიც იქ დატოვა, სიბნელეში.

როგორ განვითარდება მისი ცხოვრება აქ, ამ ქალაქში?

ამაზე ცოტა მოგვიანებით.

ჯერ თვითონაც არ იცის.

P.S. ისე, თუ ჰგონია, რომ ამ სამყაროში ყველა ყვავილებით შეეგებება, ძალიან ცდება :–)