ირაკლი ჩარკვიანი – თანამედროვეობის ქართველი გენიოსი

დიდი ხნის წინ, ჟურნალში ("ცისკარში" ალბათ) ირაკლი ჩარკვიანის მოთხრობები წავიკითხე. მერე მახსოვს, დავდიოდი და ყველას, აინტერესებდა თუ არა, ამ მოთხრობებზე ველაპარაკებოდი.

ის ჟურნალი დაიკარგა. მას მერე ბევრი დრო გავიდა. მოთხრობების შინაარსმა ნელ–ნელა გაფერმკრთალება დაიწყო. დამამახსოვრდა მხოლოდ ის შეგრძნება, დიდი ხნის წინანდელი – აღფრთოვანების. წერის მანერა დამამახსოვრდა – რაღაცნაირად მსუბუქი და გენიალური.

მერე იყო ირაკლის მუსიკა – მელოდიების და ტექსტების საოცარი თავსებადობა. 

მუსიკა მანამდეც იყო, ფართო მასებისთვის ნაკლებად აღსაქმელი, მაგრამ ყველაზე ნამდვილი იმდროინდელ თბილისში.

არ მინდა ტრაფარეტული ფრაზების ხარჯვა და შაბლონური "ხოტბის შესხმა", როგორ მუსიკას ქმნიდა ირაკლი ჩარკვიანი. არცაა საჭირო. ეს ისედაც ნათელია. მე იმის თქმა მინდა მხოლოდ, რომ მაშინ ის მოთხრობები დამეხმარნენ უფრო სწორად აღმექვა ირაკლი ჩარკვიანი და მისი მუსიკა.

მერე... მერე იყო "მშვიდი ცურვა" და აღარ იყო ირაკლი. ის შეგრძნებაც მახსოვს – სასოწარკვეთის. ლოდინის რეჟიმის დასასრულის – მის სახელთან დაკავშირებული არაფერი რომ აღარ იქნებოდა ახალი.

შევცდი.

გუშინწინ "ძველი სათამაშოების " პრეზენტაცია იყო.

დიახ, ზუსტად იმ მოთხრობების, რომელზეც ამდენი ვილაპარაკე.

პოზიტიური სიახლე.

ირაკლის ძველი "ახალი" მოთხრობები.

დაბადების დღე, მისი – საჩუქარი, ჩვენ.

პრეზენტაციაზე ცოტანი მოვიდნენ. გული დამწყდა.

იყიდეთ და წაიკითხეთ!

გუშინ ირაკლის დაბადების დღე იყო. და კონცერტი. კონცერტი და ქეთათო. 

"ვალსი".

სულ მეტირება ამ სიმღერაზე. სევდიანია. ოღონდ თან ენერგიული, ძლიერი.

ზაფხული მახსენდება და ზღვის ნაპირი. კენჭები... გონიოს ტრასაც.... პატარა ნანა და "სუფთა ჰაიერი" :–)

თანამედროვეობის ქართველი გენიოსი. ჩვენს გვერდზე დადიოდა და შედევრებს ქმნიდა. ადამიანი, რომელიც უკვე კლასიკად გადაიქცა.

მაინც გადავედი ტრაფარეტულ ფრაზებზე. ვერ ავცდი.

და მიუხედავად ამისა, მაინც ვფიქრობ, რომ სათანადოდ ვერ ვაფასებთ, ბოლომდე ვერ ვხვდებით, ვერ ვაცნობიერებთ.

ჯორჯ ბუშის ქუჩა გვაქვს თბილისში.  სირცხვილია. და გულდასაწყვეტი.

ძალიან ცოტა ხანს იყო ირაკლი, მაგრამ დატოვა ის, რაც ყოველთვის  აქტუალური იქნება და  არასდროს დაძველდება. 

გუშინ კონცერტი იყო... გულიანი და ნამდვილი.

ირაკლის რომ მოეწონებოდა ისეთი....