თოლია ვნებას რამდენიმე მოვლენის მიმართ განიცდის:საპატიო პირველ ადგილს ძილი იკავებს, რომელსაც ფეხდაფეხ მოყვება ჭამა. ისე, რომანტიკული ადამიანია. ოღონდ ეს მარტო თვითონ იცის. ნიჭიერი და განათლებული ახალგაზრდა გოგო, ადვილად უმკლავდება ცხოვრებისეულ სირთულეებს - დადის მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელებით, მანქანით სიარულისას, არ იბნევა და ადვილად იგნებს გზას, მკაცრი სახით იშორებს უიმედოდ შეყვარებულ კალათბურთელ გოგონებს (აქ ისმის ბიტლზის სიმღერა Soldier of love). ჰომოფობი არ არის, მაგრამ ცხოვრების თანამგზავრად საპირისპირო სქესზე უჭირავს თვალი. თუმცა მისი მოსაწონი ბიჭი გაგიკვირდებათ და ჯერ არ გამოჩენილა.
თოლიას რომანტიკული განწყობა განსაკუთრებით ზაფხულის ბოლოს უმძაფრდება, საკუთარ დაბადების დღეზე. შარშანაც, დილას გაღვიძებულმა, ფანჯარაში ზარმაცად გაიხედა, მადისაღმძვრელად გაიზმორა, გაიღიმა და გაიფიქრა: – აი, ოცდამეთორმეტე ზაფხულსაც შევხდი.
–უჰ, ტორწიკი და მარწინი უნდა ვიყიდო, საღამოს გოგოები მოვლენ.
ამ ფიქრში იუბილარს მშვიდად ჩაეძინა. ნეტარად მფშვინავ თოლიას აზრადაც არ მოსდიოდა, რას უმზადებდა მისი ცხოვრების ოცდამეთორმეტე ზაფხული.
ყველაფერი კი დაბადების დღიდან ერთი კვირის შემდეგ დაიწყო.
ყველაფერი კი დაბადების დღიდან ერთი კვირის შემდეგ დაიწყო.
გარუჯული და ზომიერად დეკოლტირებული (ხომ გითხარით უზადო რეპუტაციით სარგებლობს თქო) თოლია პატარა გოიმური ქალაქის „სვეტურ“ კაფეში იჯდა. პინაკოლადას წრუპავდა და ნახევარიც არ ესმოდა, რას ლაპარაკობდნენ მეგობრები. მისი ყურადღება მაღალმა და კახექსიურად გამხდარმა ბიჭმა მიიპყრო, რომელიც კაფეში შემოსულიყო და ამაოდ ეძებდა თავისუფალ მაგიდას. თოლიამ 32 წლის მანძილზე, პირველად იგრძნო როგორ დაიწყო სისხლმა ძარღვებში მოძრაობა (აქ ისმის რონი ჯეიმს დიოს Love is all).და იმასაც მიხვდა, რადაც არ უნდა დაჯდომოდა, კახექსიური ბიჭი კაფედან არ უნდა გაეშვა.
–მოკლე კაბა მაინც ჩამეცვა. ფიქრობდა გულდაწყვეტილი და საერთოდ აღარ ესმოდა მეგობრების ლაქლაქი. ბიჭი კარს უახლოვდებოდა, როცა ზურგზე ხელის შეხება იგრძნო. მობრუნდა. მის წინ ზომიერად დეკოლტირებული და შესამჩნევად აღელვებული გოგო იდგა, რომელიც ხელში ნერვულად აწვალებდა „სელპაკის“ ერთჯერად ცხვირსახოცს (აქ ისმის chemical brothers-ის სიმღერა Hey boy, Hey girl)
-თუ გნებავთ ჩვენს მაგიდასთან დაჯექით. შევამჩნიე, რომ თავისუფალ ადგილს ეძებთ
ლავიწის ძვლებამოცვენილი ბიჭი გაოცებული უყურებდა აწითლებულ თოლიას.
–დიახ, დიახ, წამოდით, აი იმ მაგიდასთან. მე და ჩემი მეგობრები გეპატიჟებით.
გოგო პასუხს არ დაელოდა, ბიჭს ხელი დაავლო და მაგიდისკენ წაათრია.
–ჰო, მართლა, მე თოლია მქვია, თქვენ?
–მე ჯემიკო. და ისა, დიდი მადლობა, მაგრამ წავალ........
–ნუ გრცხვენიათ ჯემიკო, წამოდით.
კატეგორიული ტონით წარმოსთქვა თოლიამ. ჩონჩხისებრ ჯემიკოს უბიძგა და თავისუფალ სკამზე დაანარცხა.
–ეს ჯემიკოა, ამაყად გამოაცხადა თოლიამ, თან მღელვარებისგან ხმა ოდნავ შესამჩნევად უკანკალებდა.
მოქაქანე მეგობრები (რომლებმაც ისიც ვერ შეამჩნიეს, როდის ადგა თოლია) გაჩუმდნენ და ინტერესით მიაჩერდნენ უცნაურ ბიჭს, რომელიც დაბნეულობისგან თითებს ატკაცუნებდა.
–ჩვენთან ერთად დალევს ყავას. წარმოიდგინეთ, შემოვიდა კაფეში, თავისუფალი ადგილი ვერ ნახა და წასვლას აპირებდა. მე კი ჩვენთან დავპატიჟე. მაგარია, არა? არ ჩერდებოდა თოლია.
დაბნეული მეგობრები ჯემიკოს უღიმოდნენ, რომელიც ამასობაში უკვე კისრის ქექვაზე გადასულიყო.
–ყავას დალევ თუ რამე კოქტეილს? ხომ შეიძლება შენობით მოგმართო?
–კი, რა თქმა უნდა, შენობით. იცი, მე ალკოჰოლს არ ვსვამ. ყავას დავლევ მაშინ და მერე წავალ.
–უიიი, ალკოჰოლი არ გიყვარს? უცნაურად გაიპრანჭა თოლია
–მიყვარს, მაგრამ პათოლოგიური სიმთვრალე მაქვს და ვერიდები.
–ვაიმეე, რა დამთხვევაა, მეც პათოლოგიური სიმთვრალე მაქვს, აღტაცებით შემოკრა ტაში თოლიამ. მოდი ერთხელ ორივემ დავლიოთ.
–რა ვიცი, მე.....
–მორჩა, გადაწყდა, ამ კვირის ბოლოს ორივე ვსვამთ.
მეგობრები ენაჩავარდნილები უყურებდნენ უშნოდ აცუნდრუკებულ, უზადო რეპუტაციით განთქმულ თოლიას და ხმის ამოღების უნარიც კი დაკარგვოდათ.
–ჯემიკო, რას საქმიანობთ? როგორც იქნა ერთ–ერთმა ყველაზე თამამმა მეგობარმა გაბედა და თოლიას მონოლოგში ჩაერთო.
–გასართობ ცენტრ „კუკუდამალობანაში“ ვმუშაობ, ანიმატორად. ბავშვებს ვართობ ხოლმე, ჯემიკომ უხერხულად ჩაახველა.
–ვაიმეე, ერთი კვირის წინ მქონდა დაბადების დღე, ეს რომ მცოდნოდა, ხომ მოვიდოდი თქვენთან. არაუშავს, მომავალ წელს მანდ ვიხდი დაბადების დღეს, გადაწყვეტილია. თოლია სკამზე ცმუკავდა და გაბადრული შეჰყურებდა ჯემიკოს.
–თოლია, საბავშვო ცენტრია ეგ, გაუბედავად თქვა საკომ, თოლიას უახლოესმა მეგობარმა (რომელიც ასევე უზადო რეპუტაციით იყო სახელგანთქმული).
–მერე რა, თოლიამ თვალები დაუბრიალა მეგობარს. ჩვენც ბავშვები არ ვართ? არა, ჯემიკო?დამტკბარი ხმით და ღიმილით მიუბრუნდა ჩონჩხისებრს.
–კი, კი, უცნაურად აქიცინებდა თავს ჯემიკოდ წოდებული ჯემალი და ცხენივით ფრუტუნებდა.
–გაგიჟდა თუ რა ჭირს, საიდან მოათრია ეს საოცარი არსება? ჩუმად გადაულაპარაკა ნატამ ტაისიას.
–მოიცა, არ გაიგოს, ვერ ხედავ, გიჟივითაა. მერე გაოცდი, დამაცადე, ხშირად კი არ მოისმენ ასეთ დიალოგებს. ჯემიკო და თოლია უკვე ხმაშეწყობილად იცინოდნენ და კვირის ბოლოს დალევის გეგმებს აწყობდნენ. (აქ ისმის Аквариум–ისВсе говорят, что пить нельзя, а я говорю что буду).
---------------------------------------------------------------------
კარგა გვარიანად შემთვრალი წყვილი, დუქანში, შემწვარ გოჭზე დამაგრებული შუშხუნების ფონზე, ვახტანგურად სვამდა კახურ ღვინოს.
–უხ, თოლია შენ გენაცვალე, რა სადღეგრძელოები გცოდნია.
თოლია კმაყოფილი იღიმოდა. – დაასხი კაცო, ქება მერე, ჯერ დავლიოთ.
გაგიკვირდებათ და ჩონჩხისებრი ჯემიკო ჯენტლმენი გამოდგა. არც სიტყვა–პასუხი რომ არ ეშლება და არც ქალის პატივისცემა(ყოველ შემთხვევაში, სანამ ძალიან დათვრებოდა, ასეთი იყო). აღტაცებული თოლია ზურგზე ხელს უტყაპუნებდა და დუქნიდან სადმე, ბარში წასვლას სთავაზობდა. საბრალო ბიჭის ზურგზე ბრაგაბრუგი ტელეფონის ზარმა შეაწყვეტინა.
–უხ, მამაჩემი მირეკავს. ხო, მამა, დუქანში ვარ. მაიცა რაა, რა სახლში მოვიდე. ვსვამ. დამაგვიანდება. აეგრე.
–მოკლე კაბა მაინც ჩამეცვა. ფიქრობდა გულდაწყვეტილი და საერთოდ აღარ ესმოდა მეგობრების ლაქლაქი. ბიჭი კარს უახლოვდებოდა, როცა ზურგზე ხელის შეხება იგრძნო. მობრუნდა. მის წინ ზომიერად დეკოლტირებული და შესამჩნევად აღელვებული გოგო იდგა, რომელიც ხელში ნერვულად აწვალებდა „სელპაკის“ ერთჯერად ცხვირსახოცს (აქ ისმის chemical brothers-ის სიმღერა Hey boy, Hey girl)
-თუ გნებავთ ჩვენს მაგიდასთან დაჯექით. შევამჩნიე, რომ თავისუფალ ადგილს ეძებთ
ლავიწის ძვლებამოცვენილი ბიჭი გაოცებული უყურებდა აწითლებულ თოლიას.
–დიახ, დიახ, წამოდით, აი იმ მაგიდასთან. მე და ჩემი მეგობრები გეპატიჟებით.
გოგო პასუხს არ დაელოდა, ბიჭს ხელი დაავლო და მაგიდისკენ წაათრია.
–ჰო, მართლა, მე თოლია მქვია, თქვენ?
–მე ჯემიკო. და ისა, დიდი მადლობა, მაგრამ წავალ........
–ნუ გრცხვენიათ ჯემიკო, წამოდით.
კატეგორიული ტონით წარმოსთქვა თოლიამ. ჩონჩხისებრ ჯემიკოს უბიძგა და თავისუფალ სკამზე დაანარცხა.
–ეს ჯემიკოა, ამაყად გამოაცხადა თოლიამ, თან მღელვარებისგან ხმა ოდნავ შესამჩნევად უკანკალებდა.
მოქაქანე მეგობრები (რომლებმაც ისიც ვერ შეამჩნიეს, როდის ადგა თოლია) გაჩუმდნენ და ინტერესით მიაჩერდნენ უცნაურ ბიჭს, რომელიც დაბნეულობისგან თითებს ატკაცუნებდა.
–ჩვენთან ერთად დალევს ყავას. წარმოიდგინეთ, შემოვიდა კაფეში, თავისუფალი ადგილი ვერ ნახა და წასვლას აპირებდა. მე კი ჩვენთან დავპატიჟე. მაგარია, არა? არ ჩერდებოდა თოლია.
დაბნეული მეგობრები ჯემიკოს უღიმოდნენ, რომელიც ამასობაში უკვე კისრის ქექვაზე გადასულიყო.
–ყავას დალევ თუ რამე კოქტეილს? ხომ შეიძლება შენობით მოგმართო?
–კი, რა თქმა უნდა, შენობით. იცი, მე ალკოჰოლს არ ვსვამ. ყავას დავლევ მაშინ და მერე წავალ.
–უიიი, ალკოჰოლი არ გიყვარს? უცნაურად გაიპრანჭა თოლია
–მიყვარს, მაგრამ პათოლოგიური სიმთვრალე მაქვს და ვერიდები.
–ვაიმეე, რა დამთხვევაა, მეც პათოლოგიური სიმთვრალე მაქვს, აღტაცებით შემოკრა ტაში თოლიამ. მოდი ერთხელ ორივემ დავლიოთ.
–რა ვიცი, მე.....
–მორჩა, გადაწყდა, ამ კვირის ბოლოს ორივე ვსვამთ.
მეგობრები ენაჩავარდნილები უყურებდნენ უშნოდ აცუნდრუკებულ, უზადო რეპუტაციით განთქმულ თოლიას და ხმის ამოღების უნარიც კი დაკარგვოდათ.
–ჯემიკო, რას საქმიანობთ? როგორც იქნა ერთ–ერთმა ყველაზე თამამმა მეგობარმა გაბედა და თოლიას მონოლოგში ჩაერთო.
–გასართობ ცენტრ „კუკუდამალობანაში“ ვმუშაობ, ანიმატორად. ბავშვებს ვართობ ხოლმე, ჯემიკომ უხერხულად ჩაახველა.
–ვაიმეე, ერთი კვირის წინ მქონდა დაბადების დღე, ეს რომ მცოდნოდა, ხომ მოვიდოდი თქვენთან. არაუშავს, მომავალ წელს მანდ ვიხდი დაბადების დღეს, გადაწყვეტილია. თოლია სკამზე ცმუკავდა და გაბადრული შეჰყურებდა ჯემიკოს.
–თოლია, საბავშვო ცენტრია ეგ, გაუბედავად თქვა საკომ, თოლიას უახლოესმა მეგობარმა (რომელიც ასევე უზადო რეპუტაციით იყო სახელგანთქმული).
–მერე რა, თოლიამ თვალები დაუბრიალა მეგობარს. ჩვენც ბავშვები არ ვართ? არა, ჯემიკო?დამტკბარი ხმით და ღიმილით მიუბრუნდა ჩონჩხისებრს.
–კი, კი, უცნაურად აქიცინებდა თავს ჯემიკოდ წოდებული ჯემალი და ცხენივით ფრუტუნებდა.
–გაგიჟდა თუ რა ჭირს, საიდან მოათრია ეს საოცარი არსება? ჩუმად გადაულაპარაკა ნატამ ტაისიას.
–მოიცა, არ გაიგოს, ვერ ხედავ, გიჟივითაა. მერე გაოცდი, დამაცადე, ხშირად კი არ მოისმენ ასეთ დიალოგებს. ჯემიკო და თოლია უკვე ხმაშეწყობილად იცინოდნენ და კვირის ბოლოს დალევის გეგმებს აწყობდნენ. (აქ ისმის Аквариум–ისВсе говорят, что пить нельзя, а я говорю что буду).
---------------------------------------------------------------------
კარგა გვარიანად შემთვრალი წყვილი, დუქანში, შემწვარ გოჭზე დამაგრებული შუშხუნების ფონზე, ვახტანგურად სვამდა კახურ ღვინოს.
–უხ, თოლია შენ გენაცვალე, რა სადღეგრძელოები გცოდნია.
თოლია კმაყოფილი იღიმოდა. – დაასხი კაცო, ქება მერე, ჯერ დავლიოთ.
გაგიკვირდებათ და ჩონჩხისებრი ჯემიკო ჯენტლმენი გამოდგა. არც სიტყვა–პასუხი რომ არ ეშლება და არც ქალის პატივისცემა(ყოველ შემთხვევაში, სანამ ძალიან დათვრებოდა, ასეთი იყო). აღტაცებული თოლია ზურგზე ხელს უტყაპუნებდა და დუქნიდან სადმე, ბარში წასვლას სთავაზობდა. საბრალო ბიჭის ზურგზე ბრაგაბრუგი ტელეფონის ზარმა შეაწყვეტინა.
–უხ, მამაჩემი მირეკავს. ხო, მამა, დუქანში ვარ. მაიცა რაა, რა სახლში მოვიდე. ვსვამ. დამაგვიანდება. აეგრე.
–მოდი ჩემთან ავიდეთ, თოლია. ცივი ლუდი, თხილი, ჰა?(აქ ისმის salt N pepa–ს Let's talk about sex).
–ჯერ ბარში შევიაროთ, გოგოები იქ არიან
–მოდი არ გვინდა დღეს გოგოები
–არა, გვინდა. ალკოჰოლი თოლიას თავში უკვე სერიოზულ ტრიუკებს ასრულებდა.
–არა, დაიღრიალა არანაკლებ გონებაარეულმა ჯემიკომ და მაგიდას მუშტი დაარტყა. შუშხუნებით მორთული გოჭი შეხტა და პირიდან ბოლოკი გადმოუვარდა.
–შენ ვის უბედავ ყვირილს. ახლავე აიღე ბოლოკი. და ბოდიშიც მომიხადე.
–ჯერ ბარში შევიაროთ, გოგოები იქ არიან
–მოდი არ გვინდა დღეს გოგოები
–არა, გვინდა. ალკოჰოლი თოლიას თავში უკვე სერიოზულ ტრიუკებს ასრულებდა.
–არა, დაიღრიალა არანაკლებ გონებაარეულმა ჯემიკომ და მაგიდას მუშტი დაარტყა. შუშხუნებით მორთული გოჭი შეხტა და პირიდან ბოლოკი გადმოუვარდა.
–შენ ვის უბედავ ყვირილს. ახლავე აიღე ბოლოკი. და ბოდიშიც მომიხადე.
ჯემიკომ გოჭს ხელი დაავლო და მეზობელი მაგიდის მიმართულებით გაისროლა. (აქ ისმისAC/DC-ის Givin the dog a bone).
–აჰა შენ ბოლოკი და შეჭამე. ახლავე, შეჭამე.
დროშასავით გაწითლებულმა თოლიამ ძლიერი დარტყმით ძირს დასცა ჯემიკო.
დუქანს საპატრულო პოლიციის მანქანა მოადგა.
გაკოჭილი წყვილი დიდი წვალებით ჩატენეს მანქანაში. თოლიას კივილი გოიმური ქალაქის ხმაურს შეერია.
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
–ჯემიკო, როგორ მრცხვენია ვერ წარმოიდგენ
–პირიქით, კიდევ უფრო მომეწონე, მაგარი გოგო ხარ, მებრძოლი.
დალილავებული თოლია მორცხვად იღიმოდა და ცდილობდა შეუმჩნევლად გაესწორებინა ზომიერად დეკოლტირებული "ბლუზონი", რომელიც ჩხუბის დროს აქა–იქ შემოხეოდა.
–ისე, შენც მაგარი ხარ. რა უცებ მოაგვარე ყველაფერი. მე მეგონა მთელი ღამე პოლიციაში მოგვიწევდა ყურყუტი.
შექებით ნასიამოვნები ჯემიკო კმაყოფილი აფუილებდა სიგარეტს.
–წავიდეთ ბარში?
რა ვიცი. არ მინდა გოგოებს ასეთ მდგომარეობაში დავენახო, თან, შეიძლება აღარც არიან იქ.
–ნეტა რომელი გჯობია. მაგ შემოხეული კაბით, ყველა გამოპრანჭულ გოგოს მირჩევნიხარ. ჯემიკომ ბედნიერებისგან სახეალეწილ გოგოს ხელი გადახვია და ფოქსტროტის ილეთების შესრულება დაიწყო. ქუსლმორყეული თოლია მონდომებით ცდილობდა, ჩონჩხისებრ გმირს ცეკვაში არ ჩამორჩენოდა. (აქ ისმის ვან მორისონის Brown eyed girl).
–რა ვქნათ ახლა, ჯემ?
–მოდი ტელეფონები გადავყაროთ და ბედნიერების მორევში გადავეშვათ.
თოლიამ ელვის სისწრაფით მოისროლა ტელეფონი ნაგვის ურნაში და ჯემიკოს ორივე ხელი წელზე შემოხვია.
–მიდი, შენც გადააგდე.
–აჰა შენ ბოლოკი და შეჭამე. ახლავე, შეჭამე.
დროშასავით გაწითლებულმა თოლიამ ძლიერი დარტყმით ძირს დასცა ჯემიკო.
დუქანს საპატრულო პოლიციის მანქანა მოადგა.
გაკოჭილი წყვილი დიდი წვალებით ჩატენეს მანქანაში. თოლიას კივილი გოიმური ქალაქის ხმაურს შეერია.
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
–ჯემიკო, როგორ მრცხვენია ვერ წარმოიდგენ
–პირიქით, კიდევ უფრო მომეწონე, მაგარი გოგო ხარ, მებრძოლი.
დალილავებული თოლია მორცხვად იღიმოდა და ცდილობდა შეუმჩნევლად გაესწორებინა ზომიერად დეკოლტირებული "ბლუზონი", რომელიც ჩხუბის დროს აქა–იქ შემოხეოდა.
–ისე, შენც მაგარი ხარ. რა უცებ მოაგვარე ყველაფერი. მე მეგონა მთელი ღამე პოლიციაში მოგვიწევდა ყურყუტი.
შექებით ნასიამოვნები ჯემიკო კმაყოფილი აფუილებდა სიგარეტს.
–წავიდეთ ბარში?
რა ვიცი. არ მინდა გოგოებს ასეთ მდგომარეობაში დავენახო, თან, შეიძლება აღარც არიან იქ.
–ნეტა რომელი გჯობია. მაგ შემოხეული კაბით, ყველა გამოპრანჭულ გოგოს მირჩევნიხარ. ჯემიკომ ბედნიერებისგან სახეალეწილ გოგოს ხელი გადახვია და ფოქსტროტის ილეთების შესრულება დაიწყო. ქუსლმორყეული თოლია მონდომებით ცდილობდა, ჩონჩხისებრ გმირს ცეკვაში არ ჩამორჩენოდა. (აქ ისმის ვან მორისონის Brown eyed girl).
–რა ვქნათ ახლა, ჯემ?
–მოდი ტელეფონები გადავყაროთ და ბედნიერების მორევში გადავეშვათ.
თოლიამ ელვის სისწრაფით მოისროლა ტელეფონი ნაგვის ურნაში და ჯემიკოს ორივე ხელი წელზე შემოხვია.
–მიდი, შენც გადააგდე.
რამდენიმე წუთში, უტელეფონი წყვილი, გოიმურ ქალაქში, ლამპიონების შუქზე, თავდავიწყებით ცეკვავდა ჯიგას. (აქ ისმის ლეონარდ კოენის Dance me to the end of love).
–ჯემალ, წამიყვანე შენთან. სურნელოვანი სანთლები გაქვს, თუ ვიყიდოთ? შენც ხომ რომანტიკული ხარ ჩემსავით?
-----------------------------------------------------------------
-თოლია, დავრეკოთ მშობლებთან, ვუთხრათ ჩვენი ამბავი
–კაი, ჯემიკო, რა საჭიროა.
–ნამდვლად საჭიროა და თან, რაც შეიძლება მალე
–ჯემალ, წამიყვანე შენთან. სურნელოვანი სანთლები გაქვს, თუ ვიყიდოთ? შენც ხომ რომანტიკული ხარ ჩემსავით?
-----------------------------------------------------------------
-თოლია, დავრეკოთ მშობლებთან, ვუთხრათ ჩვენი ამბავი
–კაი, ჯემიკო, რა საჭიროა.
–ნამდვლად საჭიროა და თან, რაც შეიძლება მალე
–რამდენჯერაც სექსი გვექნება იმდენჯერ მშობლებს ვურეკოთ? რა სასაცილო ხარ, ჯემ. (აქ ისმის Ian Dury-ს Sex and drugs and rock'n'roll). (ან არ ისმის, როგორც გინდათ :–) )
თმაგაჩეჩილი ჯემიკო ღიმილით დასცქეროდა უზადო რეპუტაციის კვალობაზე, თამამად დეკოლტირებულ თოლიას.
–თოლია, ცოლად გამომყვები?
–მოიცა რა, ჯემ. რა დროს ეგაა. სად გვეჩქარება. რომელი საათია ისე?
–პირველი
–უი, შუადღეა უკვე? კაი ხანს გვძინებია. ქალაქის ტელეფონი მუშაობს? მომაწოდე ერთი.
თოლია ზარმაცად წამოჯდა ლოგინში და ტელეფონის ციფერბლატზე თითების სწრაფი მოძრაობით ნომერი აკრიფა.
– საკო, ჯემიკოსთან ვარ, ჩემებს უთხარი ძებნა არ დამიწყონ.
ჯემიკოს ყურს საკოს განწირული კივილი მისწვდა.
–ძებნა არ დაგიწყონ? შენ სულ მთლად გააფრინე? შენ არ იყავი, ნატა კინაღამ რომ მოკალი, რას ქვია ყოფილ შეყვარებულს ხმას სცემო. როგორ, ტელეფონშიც არ წაგიშლია მისი ნომერიო? შენ არ იყავი? გაგიჟდი? მთელი ღამე გეძებდით
–კაი რა საკო, რა გოიმივით იქცევი. რა ისტერიკა მომიწყვე, რა გინდა? იცი რა მაგარია? შენც გირჩევ. როდემდე უნდა იარო ნეტა ეგრე. წავედი და დაგირეკავ საღამოს.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
–ჯემ, ხალათი მომიტანე რაა. და აბაზანა მოამზადე.......... (აქ ისმის ერიკ კლაპტონის Wonderful tonight).
–სურნელოვანი სანთლები უკვე ავანთე.
–რომანწიკა, გაიფიქრა თოლიამ და თხილი გაკვნიტა.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
ფარდა.
თმაგაჩეჩილი ჯემიკო ღიმილით დასცქეროდა უზადო რეპუტაციის კვალობაზე, თამამად დეკოლტირებულ თოლიას.
–თოლია, ცოლად გამომყვები?
–მოიცა რა, ჯემ. რა დროს ეგაა. სად გვეჩქარება. რომელი საათია ისე?
–პირველი
–უი, შუადღეა უკვე? კაი ხანს გვძინებია. ქალაქის ტელეფონი მუშაობს? მომაწოდე ერთი.
თოლია ზარმაცად წამოჯდა ლოგინში და ტელეფონის ციფერბლატზე თითების სწრაფი მოძრაობით ნომერი აკრიფა.
– საკო, ჯემიკოსთან ვარ, ჩემებს უთხარი ძებნა არ დამიწყონ.
ჯემიკოს ყურს საკოს განწირული კივილი მისწვდა.
–ძებნა არ დაგიწყონ? შენ სულ მთლად გააფრინე? შენ არ იყავი, ნატა კინაღამ რომ მოკალი, რას ქვია ყოფილ შეყვარებულს ხმას სცემო. როგორ, ტელეფონშიც არ წაგიშლია მისი ნომერიო? შენ არ იყავი? გაგიჟდი? მთელი ღამე გეძებდით
–კაი რა საკო, რა გოიმივით იქცევი. რა ისტერიკა მომიწყვე, რა გინდა? იცი რა მაგარია? შენც გირჩევ. როდემდე უნდა იარო ნეტა ეგრე. წავედი და დაგირეკავ საღამოს.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
–ჯემ, ხალათი მომიტანე რაა. და აბაზანა მოამზადე.......... (აქ ისმის ერიკ კლაპტონის Wonderful tonight).
–სურნელოვანი სანთლები უკვე ავანთე.
–რომანწიკა, გაიფიქრა თოლიამ და თხილი გაკვნიტა.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
ფარდა.
To be continued....
P.S. ვისაც ეძღვნება იცის თვითონ და მის რეალურ სახელს სახალხოდ აღარ გამოვაჭენებ :–))) (სახელიც შეცვლილია რა თქმა უნდა).თუმცა ისიც აღსანიშნავია, რომ რეალური გოგოს რეალური ამბავი აქ ძალიან მალე სრულდება და მერე ამ ყველაფერს მე ვუგონებ :–))) ნებართვაც მისგან ავიღე, რომ აქ დამედო. ასე რომ, მადლობა თოლიას :–)))
Posts
