სათაურზე, ბოდიში :-) ან კაი - ქიშ, მიშა :-)

თეთრი სახლი, ძველი
ბილ კლინტონი, ქველი,
ლურჯი კაბა, თხელი
და მონიკა, გველი.
გრინგოების კუში
პრეზიდენტი ბუში,
გამოხედვა მუშის,
მოყვარული პუნშის.
ბარაკ ობამა, ბოსტანი-ბაღი,
თეთრი ბებია, შავტუხა ბალღი,
ცოლი - მეურნე, სპორტული, ლაღი,
ბიძია თომას ხსენებაც არ ღირს.
ფანტანი, ხიდი, კორპუსი, "კრიშა",
გოიმებისთვის ნაპოვნი ნიშა,
ქალაქში მტვერი, ნაგავი, ქვიშა
და გაბადრული "ხელმწიფე მიშა".
ნამგალი, ურო, დაზგა და გრდემლი,
მავზოლეუმი, ლენინი, კრემლი,
მოსკოვს არ სჯერა არავის ცრემლის
"владею миром, понятно всем ли?!"

მუზას ფეხებზე ვკიდივარ

სამსახური მუზას კლავს.

სამსახური მუზას აფერხებს.

სამსახური მუზას ნერვებს უშლის.

სამსახური მუზას ყველაფრის სურვილს უკარგავს.

ვეთანხმები ბუნუელს, რომ მუშაობისგან სიამოვნებას უნდა იღებდე. და არ უნდა ითვლიდე დღეებს ხელფასამდე.

ხოდა რომ ითვლი, აისახება კიდეც ნამუშევარზე – ხელფასისთვის მუშაობ, თუ სწორედაც მუშაობის პროცესი გსიამოვნებს.

მშურს მათი, ვინც მუშაობისგან სიამოვნებას იღებს.

მუზა, რომელიც ხანდახან მსტუმრობდა, სადღაც გადაიკარგა. ალბათ იფიქრა, ერთი შენი დედაც ვატირე, რამდენჯერაც მოვედი, იმდენჯერ ფეხებზე დამიკიდეო. ხოდა იჯექი იმ შენს ოფისში და მერე ჩემთან პრეტენზია ნუ გექნებაო. სწორია. მეტი საქმე არ აქვს, კიდე იქით გეხვეწოს.

ხოდა ვარ ახლა ასე გამოთაყვანებული და გიჟივით ვუსმენ "Queen"-ს ამ აღდგომა დღეს.

გილოცავთ მორწმუნენო და ფანატნო.
იმ კაცს კი არაფერს ვერჩი ისე, თვითონაც მსხვერპლი იყო საწყალი.

ხოდა რა ვთქვა, რა დავწერო.

ისე, ვის რაში ჭირდება ეს ჩემი ნაწერები.

არაფრისმთქმელ ხასიათზე ვარ.

ჩემი მეგობარი გამახსენდა, (ძაან კარგია ისე, უაზროდ ყოფნის დროს, მეგობარს მაინცდამაინც შენ რომ გაახსენდები. ყოველი მგზავრობის წინ რომ მოითხოვს ხოლმე უსაფრთხოების ღვედის (რა ჟღერადობაა ისე – უსაფრთხოების ღვედი – უუუხ) შეკვრას.

მეც მორჩილად ვიკრავ ხოლმე. რატომ არ უნდა შევიკრა რო? ვაიდა ვიღაც დაგეჯახა. მე შენ გეტყვი, ვერ დაგეჯახებიან. პარპრიზზე მაინც არ დატოვებ შენს გამოსახულებას.

მემგონი აი ეს წვრილ–წვრილი რაღაცეები ქმნიან მერე ერთ დიდ და მნიშვნელოვან ცნებას, სამოქალაქო თვითშეგნება რომ ქვია.

მანქანის უსაფრთხოების ღვედი კი არა, მინახავს თვითმფრინავში ქართველები სტიუარდესას მოთხოვნისას, შეიკრან ქამრები, როგორ ჯიუტობენ.

ვითომ, ქამარს რომ არ შეიკრავ, საჭესთან მჯდომი წითელზე რომ არ გააჩერებ და ფეხითმოსიარულე მწვანეს რომ არ დაელოდები, უფრო მაგარი ტიპი იქნები?

ალბათ სჯობს ჯერ ასეთ ელემენტარულ წვრილმანებს მივხედოთ და მერე ვიფიქროთ ევროპაზე და ევროპელობაზე, ზეზვას და მზიას გაპიარებაზე, ნატო–ს დროშების ფრიალზე და საკუთარი თავის ქებაზე, უარგუმენტოდ თან რაც მთავარია.

უსაფრთხოების ღვედის შეკვრით დავიწყოთ. 

შევიკრათ ремен-ი

время от времени.

აი ასე. მუზას ფეხებზე ვკიდივარ და კაცმა არ იცის, როდის მოიბრუნებს კიდევ ჩემსკენ გულს.