Friday, August 14, 2009
მწვანე შემოდგომა თბილისში
წარმოდგენა არ მაქვს რის დაწერას ვაპირებ.
ბობი მაკფერინს ვუსმენ. Hush little baby :-)
მგონია, რომ ზაფხული უკვე დიდი ხანია გავიდა და გვიანი შემოდგომა დადგა. უბრალოდ, ფოთლებს გაყვითლება დაავიწყდათ.
მწვანე შემოდგომაა თბილისში.
გლობალური დათბობა აღარ ხუმრობს. ისე, ამ პრინციპით შეიძლება ზამთარში დაცხეს,არა? :-)
ორშაბათიდან სამსახური..... მთელი თვე შვებულება, თუ იძულებით დასვენება, რა ვიცი, რა დავარქვა. წამოსვლას არ ვაპირებდი, მაგრამ წამოვედი. დაბრუნებას აღარ ვაპირებდი, მაგრამ დავბრუნდი. საოცრად ლოგიკური ჯაჭვია :-):-) თუმცა, კარგად თუ გაერკვევი საქმის არსში, ლოგიკას იპოვი.
ისე, ზღვაზე იგრძნობოდა ზაფხული.
სასიამოვნო წყალი, კამერა, პარეო, შეზლონგი, ბუნგალო , სიცილი. ბევრი სიცილი. და მზე. თითქმის ყოველ საღამოს ვიღებდი ფოტოს, როგორ ჩადიოდა მზე, როგორ წითლდებოდა ბილიკი წყალზე, როგორ უერთდებოდა ჰორიზონტი ზღვას. ვუყურებდი ბაც იისფერ, გამჭვირვალე ღრუბლებს. მაგრამ ბოლოს ყველა ფოტო წავშალე. მიუხედავად იმისა, რომ რეალურად ლამაზია, მზის ჩასვლა ფოტოზე იმდენად ბანალური გამოდის, რომ მე ყოველთვის მირჩევნია ვუყურო როგორ ჩავიდა მზე ზღვაში, ვიდრე სურათი ვნახო. ასეთ ფოტოებს რომ ვუყურებ, მზე მიუფასურდება თითქოს :-)
ჯონი კეში "One"–ს მღერის. გარეთ ისევ იღრუბლება.
მენატრება ბანალური პეიზაჟი - როგორ ყლაპავს ზღვა ცეცხლისფერ მზეს.
ბობი მაკფერინს ვუსმენ. Hush little baby :-)
მგონია, რომ ზაფხული უკვე დიდი ხანია გავიდა და გვიანი შემოდგომა დადგა. უბრალოდ, ფოთლებს გაყვითლება დაავიწყდათ.
მწვანე შემოდგომაა თბილისში.
გლობალური დათბობა აღარ ხუმრობს. ისე, ამ პრინციპით შეიძლება ზამთარში დაცხეს,არა? :-)
ორშაბათიდან სამსახური..... მთელი თვე შვებულება, თუ იძულებით დასვენება, რა ვიცი, რა დავარქვა. წამოსვლას არ ვაპირებდი, მაგრამ წამოვედი. დაბრუნებას აღარ ვაპირებდი, მაგრამ დავბრუნდი. საოცრად ლოგიკური ჯაჭვია :-):-) თუმცა, კარგად თუ გაერკვევი საქმის არსში, ლოგიკას იპოვი.
ისე, ზღვაზე იგრძნობოდა ზაფხული.
სასიამოვნო წყალი, კამერა, პარეო, შეზლონგი, ბუნგალო , სიცილი. ბევრი სიცილი. და მზე. თითქმის ყოველ საღამოს ვიღებდი ფოტოს, როგორ ჩადიოდა მზე, როგორ წითლდებოდა ბილიკი წყალზე, როგორ უერთდებოდა ჰორიზონტი ზღვას. ვუყურებდი ბაც იისფერ, გამჭვირვალე ღრუბლებს. მაგრამ ბოლოს ყველა ფოტო წავშალე. მიუხედავად იმისა, რომ რეალურად ლამაზია, მზის ჩასვლა ფოტოზე იმდენად ბანალური გამოდის, რომ მე ყოველთვის მირჩევნია ვუყურო როგორ ჩავიდა მზე ზღვაში, ვიდრე სურათი ვნახო. ასეთ ფოტოებს რომ ვუყურებ, მზე მიუფასურდება თითქოს :-)
ჯონი კეში "One"–ს მღერის. გარეთ ისევ იღრუბლება.
მენატრება ბანალური პეიზაჟი - როგორ ყლაპავს ზღვა ცეცხლისფერ მზეს.
Sunday, August 2, 2009
diluted
აფრიკა on my mind :-)
А в Африке,
А в Африке,
На чёрной Лимпопо,
Сидит и плачет
В Африке
Печальный Гиппопо.
Он в Африке, он в Африке
Под пальмою сидит
И на море из Африки
Без отдыха глядит.....
თითქოს ბანალური ფოტოები დავდე, მაგრამ მინდა, ძალიან მინდა ჩემი თვალით ვნახო თუნდაც ეს ბანალური ხე, აფრიკის ნებისმიერ პეიზაჟს რომ ამშვენებს, როგორც წესი. მინდა შევიგრძნო როგორ ამოდის მზე. მინდა დავინახო ყველა ის საოცარი ფერი, ჯადოსნურ ზღაპარს რომ გაგონებს. მინდა მოვყვე კოკისპირულ წვიმაში, მინდა ძილის წინ ვუყურო ჩრდილებს მთებზე. მინდა რეალურად განვიცადო შიში. შიში ყველაფრის მიმართ რაც იქაა, სხვა ცივილიზაციაში და აბსოლუტურად სხვა პლანეტაზე. შიში, რომელიც ვერ დაძლევს სიამოვნებას. ამაში დარწმუნებული ვარ.
მინდა აფრიკაში.
იმედი მაქვს ოდესმე მოვახერხებ ეს ყველაფერი მართლა განვიცადო... იქ, სადაც მოწყენილი ჰიპოპოტამი პალმის ქვეშ ზის :-):-):-)
Saturday, August 1, 2009
Happy Summer
არ ვიცი ოღონდ, რამდენად Happy აღმოჩნდა ჩემთვის ეს ზაფხული.
ამას ალბათ შემოდგომა მიჩვენებს :-):-)
ჯერ-ჯერობით კი ცხელი ზაფხულია, პერიოდულად გრილი საღამოებით, ბევრი ნაყინით, საზამთროთი და მეგობრებით, წიგნებით, მუსიკით, ღამე გვიან დაძინებით და დილას რატომღაც ადრე გაღვიძებით (ამოუხსნელია ჩემთვის, რატომ მეღვიძება დილას ადრე, მაშინ როცა სამსახურში წასასვლელი არ ვარ ),ყავით, სიგარეტით, სეირნობით,სტუმრად სიარულით , დროის არ დათვლით... მაგრამ ამავე დროს გაურკვევლობით და ბევრი კითხვის ნიშნით. ზაფხული, რომელმაც ბევრი რამ გადააფასა ჩემს ცნობიერებაში. ზაფხული, რომელიც ჭკუას მასწავლის მომავალში (იმედია :-):-)).
თუმცა დღეს მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ, როგორ ჩავისუნთავ რამდენიმე დღეში მარილიანი ზღვის სურნელს და როგორ გავიკვლევ გზას ტალღებში ჩემი საამაყო კამერით :-):-)
მერე კი... მერე შემოდგომა მოვა. ბევრი ფერით. მდიდარი და რაღაცნაირად რბილი.
ისე, წიწილებს შემოდგომაზე ითვლიან, არა? ასე არ ამბობენ ხოლმე ანდაზების მოყვარულები? :-)
ხოდა, მეც შევეცდები, წიწილები შემოდგომაზე დავითვალო.
წინ შაბიამნისფერი ზღვაა და ... წიწილები :-):-):-)
Subscribe to:
Posts (Atom)