Семь тысяч над землей :-)

90-იან წლებში, თბილისში ვისაც არ დაეზარებოდა ყველა რომ ისროდა, ყოველ პარასკევს ივან ძემიდოვის муз обоз-ს რომ გვაჩვენებდნენ, გახსოვთ? :-):-) მე - კი :-):-)
დღეს ვუყურე ძველ კადრებს. ”სასწაულებრივ” რუსულ ესტრადას :-):-):-) რა ცოდოები ვიყავით :-):-):-)
და муз обоз-ის დასასრული გახსოვთ? - А новостей на сегодня больше нет :-):-):-):-) რატომ მახსოვს ესენი, გამაგებინეთ :–)))
ხოდა დღეს, You Tube-ში წავაწყდი ამ გადაცემის ნაწყვეტებს და იმდენი ვიცინე, გადავწყვიტე აქაც დამედო ერთი კლიპი :-)
ეს გახლავთ ჯგუფი ”ბრავო”, ესენი კიდე ყველას ჯობდნენ იმ "ესტრადნიკებში"
ხოდა მოუსმინეთ თქვენც :–))))

Vasily Kandinsky

Vultus Fortunae Variatur

დიდი ხანია დავრწმუნდი, რომ ბედნიერება ცვალებადია. და არა მარტო ცვალებადი, ინდივიდუალურიც.
იმასაც მივხვდი, რომ ასაკის მატებასთან ერთად აბსტრაქტულიც ხდება :-)
სკოლაში - გაკვეთილების გაცდენა;
ინსტიტუტში - ყველაზე საშიშ ლექტორთან გამოცდის ჩაბარება;
ვიღაც რომ მოგწონს და იმასაც რომ მოეწონები, ამას რომ გაიგებ და თავი ყველაზე ბედნიერი გგონია :-):-)
მერე გაიზრდები, სიცილით გაიხსენებ "შატალოსაც", ფხრიწიან ბოტასებსაც, სურნელოვან საშლელებსაც და ლამაზ ფლომასტერებს, პირველს შენ რომ გქონდა კლასში.
იმასაც, როგორ მეცადინეობდი მეგობრებთან ერთად ინგლისური ენის ისტორიას (ყველა საგანს შორის უსაშინლესს), როგორ მიიღე ხუთიანი და ბედნიერი წახვედი აუზზე :-)
აი, ის ვიღაც რომ მოგწონდა, იმ ფაქტს საერთოდ ვერ ახსნი :-):-) გაოცებული ხარ იმდროინდელ საკუთარ თავში იდიოტის აღმოჩენით :-):-)
თუმცა, მაშინ, როცა ეს ყველაფერი პირველად აღიქვი, როგორც ძალიან სასაცილო, ბედნიერება ჯერ კიდევ კონკრეტული იყო, ერქვა კონკრეტული სახელი და წლების მანძილზე ვითარდებოდა.
ერთ დღესაც, საკმაოდ დიდი ხნის ფიქრის შემდეგ, ამ ბედნიერებას დაასრულებ, იმიტომ, რომ მიხვდები - ეს ბედნიერება კი არა ქაოსი და ნერვების შლაა.
და დაგიდგა ეტაპი, როცა აბსტრაქტული ბედნიერების მოთხოვნილება გაგიჩნდა.
რა თქმა უნდა ადამიანები კვლავ ფიგურირებენ და მიზანთროპობისგან შორს ხარ (კიდევ კარგი :-):-) ), მაგრამ დღეს შენთვის ბედნიერება სიმშვიდე და კომფორტია.
კაცმა არ იცის 5 წლის შემდეგ რას დაარქმევ ბედნიერებას.

ბევრი რამე მინდა, ასე სადაა? :–))))

კარგი იქნებოდა მეცხოვრა 60-იანი წლების ამერიკაში. ვივლიდი woodstock-ზე, თმებში ყვავილებს ჩავიწნავდი, ჩავიცვამდი ჭრელ, ფართხუნა კაბას და მოვუსმენდი ჯოპლინს......
რომ დავფიქრდები, ჩემი სურვილების უმრავლესობა არარეალურია.
თუნდაც ის, რომ მინდა ვიყო ძალიან გამხდარი :)
მოკლედ, ჩემი სურვილები ან არარეალურია, ან მისრულდება, მაგრამ ისეთ დროსც როცა უკვე აღარ მინდა :)
სწორი და კარგი სურვილები ძირითადად აუხდენელი მრჩება.
ბევრი ფული არ მინდა. არ ვმატრაკვეცობ, მართლა. იმდენიც საკმარისია მქონდეს, რომ ბევრი ვიმოგზაურო;
მინდა თვის ბოლოს არ ვარიგებდე ვალებს გაუთავებლად;
მინდა დიდხანს ვიცოცხლო, ოღონდ საღი გონებით;
მინდა ვიყო კინომცოდნე, ვიარო ფესტივალებზე და ვწერო საინტერესო სტატიები;
მინდა ავაშენო დიდი კომპლექსი თავისი კინოდარბაზებით, გალერეებით, ბიბლიოთეკით, საკონცერტო დარბაზით, სტუდიით, არტ-კაფეებით, ოთახებით, სადაც საინტერესო ადამიანები შეხვედრებს გამართავენ. მინდა, რომ ეს იყოს ადგილი მათთვის, ვისაც ხელოვნება უყვარს. ერთ დროს რა გატაცებით ვწერდით ამ პროექტს მე და ჩემი მეგობრები. თუმცა მემგონი ამ ოცნებას ვერასოდეს ვერ განვახორციელებთ.
მინდა კარგად ვუკრავდე;
მინდა მარტო ვცხოვრობდე და მხოლოდ ჩემთვის სასურველი ხალხი მოდიოდეს სტუმრად;
მინდა, რომ ბოლოს და ბოლოს დასრულდეს პრეზიდენტის სკამისთვის ძიძგილაობა და ჯანსაღი ხალხის მიერ იმართებოდეს ეს ქვეყანა;
მინდა ვიპოვო ისეთი ადამიანი, რომელიც ცხოვრების ყველა ეტაპზე ჩემთვის მისაღები იქნება და მეყვარება;
მინდა მყავდეს ბევრი შვილი და მათ მივცე კარგი განათლება;
მინდა მყავდეს პატარა ძაღლი. თუმცა მას მერე რაც ჩემი ძაღლი მოკვდა, ვფიქრობ, ღირს კი ახალი არსების შეყვარება, იმისთვის, რომ მერე ისევ ასე მტკივნეულად განიცადო მისი სიკვდილი. ალბათ ჯობს, რომ არ მყავდეს.
მინდა, რომ ყველა ჯანმრთელი იყოს, ვინც მიყვარს და ვინც არ მიყვარს.
ექიმები უმუშევრები რომ არ დარჩნენ, ჯანდაბას, უმნიშვნელი ავადმყოფობებით შემოიფარგლონ :-)
მანქანა მინდა? საცობების მეშინია და თან მგონია, რომ საშინელი მძღოლი ვიქნები. აი, ყველა რომ აგინებს, ისეთი :) ამიტომ არ მინდა ბატონო მანქანა :–)) მძღოლობა არ მინდა უფრო სწორად.
მინდა, რომ არ იჩაგრებოდნენ პატიოსანი ადამიანები;
მინდა მშვიდობა;
მინდა სამსახური მეწყებოდეს 12 საათზე. პირობას ვდებ, არასოდეს არ დავაგვიანებდი :-)

მინდა, რომ სადმე, ლამაზ სოფელში მქონდეს პატარა სახლი, საკუჭნაოში ჭრელთავსახურიან ქილებში მურაბებით, წინ, ეზოში ლამაზი ყვავილებით და ხეებით, უკან ბოსტნით და ფუტკრის სკებით;
მინდა, რომ ცოცხალი იყოს ჩემი ორივე ბაბუა;
მინდა წასაკითხი მქონდეს გურამ დოჩანაშვილის "სამოსელი პირველი". ძალიან მშურს მათი, ვისაც ჯერ არ წაუკითხავს და წინ საოცრება ელის;
მინდა არცერთ ასაკში არ დამეკარგოს ჩემს მეგობრებთან ურთიერთობის ხალისი;
მინდა კარგი განწყობა;
კიდევ იმდენი რამე მინდა, ჯობს გავჩერდე...............
მგონი ძალიან გაუმაძღარი გამოვდექი :-):-)
ისე, როცა რაღაცაზე ვოცნებობ, სულ მახსენდება სტივ ბუშემის გმირის სიტყვები ერთ-ერთი ფილმიდან - "გეშინოდეთ საკუთარი ოცნებების, ერთხელაც ისინი შეიძლება აგიხდეთ" :-):-)

* * * * * *

ძალიან მაინტერესებს შეუგნებელი ადამიანების ფსიქიკის შესწავლა.
სხვანაირი ნაოჭები აქვთ ტვინზე ნეტა? :-):-):-)
არადა, ტვინი აქვთ და კარგი ადამიანები არიან თითქოს :-):-)
ნეტა განკურნებას არ ექვემდებარება?
ხომ არსებობენ კარდიოლოგები, ფტიზიატრები, გასტროენტეროლოგები.......
ასეთი ადამიანებისთვის არ არსებობს ექიმი?

Keep Calm and Carry On

მინდა მშვიდად სადმე ყოფნა.....

J.T.

I try not to be afraid of anything. I’m still afraid of my mother, but I think every grown man is!

Justin Timberlake

ვისაც არ მოგწონთ რა ვქნა ახლა :-)

მედავეთ და იყავით :-)

მარა დედის რომ ეშინია რა ქნაას?! :-):-):-):-)

ეტყობა ცოტა დებილია :-):-)

თუმცაღა :-):-):-) მე მაინც მომწონს - ძაან სიმპათიურია :-)

Wind

ვერ ვიტან ქარს. განსაკუთრებით ღამე. სულ მეშინია, რომ ფანჯრებს შემოანგრევს.
ცივა.
ხომ მოვიდა გაზაფხული?
წავიდეს ეს ქარი აქედან რაა.
და წვიმაც მიყვეს უკან.
მინდა, რომ თბილოდეს.

Astrid Lindgren

I want to write for readers who can create miracles. Only children create miracles when they read.

მწერალი, რომელის გარეშე ჩემი ბავშვობა არ იქნებოდა ისეთი საინტერესო, როგორიც იყო. მართლა.
მწერალი, რომლის კალე ბლუმკვისტი ძალიან დიდხანს იყო იდეალური ბიჭი ჩემს წარმოსახვაში :-):-)

ასტრიდ ლინდგრენი - ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი მწერალი. დღემდე :-)

ექსკლუზიურად სანდროსთვის :-)

მეკობრე ქალი - ენნ ბონი

თურმე ეს ენნ ბონი ყოფილა მშვენიერი, სიმპათიური და განათლებული გოგო. ერთხელაც საჯინიბოში დაუნახავს მოსამსახურე როგორ ისროდა დანას და დაინტერესებულა :-):-)

16 წლის რომ გახდა, ცოლად გაყვა მეკობრე ჯეიმს ბონის და ისეთი მეკობრე დადგა, ჯეიმსი ვიღას ახსოვდა თურმე :-):-)

მერე უფრო ძლიერი მეკობრე ჯონ რაკჰამი გაიცნო და იმასთან ერთად დათარეშობდა :-):-):-)

ხედავ სანდრო? ქალებიც ყოფილან მეკობრეები.

იცოდი? მე -არა :-)

მანჯურიის მადლიანი მიწა :-):-)

მანჯურიაში მიწა იაფი ღირს თურმე, შეიძინეთ და გახსენით რესტორნები.
ძალიან მომგებიანი ბიზნესი ყოფილა.
დიზაინერი თუ დაგჭირდებათ, დაგაკავშირებთ :-):-):-)

Robert Downey Jr

• I'm not a poster boy for good behavior and recovery in Hollywood. I'm just a guy who knows he has a lot to be grateful for.
• I'm not a big illuminati guy, I think paranoia goes from generation to generation.

Gary Oldman

I don't think Hollywood knows what to do with me. I would imagine that when it comes to romantic comedies, my name would be pretty low down on the list.